En los años cincuenta la narrativa "desarraigada" supera el terreno de lo existencial y entra de lleno en la crítica social. Esto es posible gracias a una cierta relajación de la censura y a la aparición de un grupo de escritores capaces de acometer esa labor.
W latach pięćdziesiątych narracja "wysiedlonych" poza sferę egzystencjalną i spada prosto w krytyce społecznej. Jest to możliwe dzięki pewnego rozluźnienia cenzury i powstania grupy pisarzy, którzy podejmują taką pracę.
W latach pięćdziesiątych w narracji "wyrwanej" przekracza sferę egzystencjalne i wypada znakomicie wpisywało się w społecznej krytyki. Jest to możliwe dzięki pewnej rozluźnienie cenzury i pojawienie się grupa pisarzy zdolny do podjęcia takiej pracy.